Hulp bij herstel complexe PTSS na adoptie trauma
Donation protected
In 1983 ben ik als baby door Nederlandse adoptieouders geadopteerd uit Indonesië, niet wetende dat ik zwaar getraumatiseerd was. Niemand, zelfs ik zelf niet had dit vermoeden. Tot hier 36 jaar dato, plotseling verandering in kwam. In mei 2019 werd ik onaangenaam verrast door heftige posttraumatische stress symptomen (PTSS). Sinds die tijd is het leven van mij, mijn twee jaar oude dochter en partner volledig op zijn kop gezet.
Bang om naar buiten te gaan en sociale angst
Al maanden kom ik nauwelijks meer uit huis. En ook mijn dochter is bang om naar buiten te gaan. Zelfs de tuin is te eng. Bang voor auto’s en autogordels, bomen, de wind, bang voor mensen. Een speeltuin of een supermarkt is teveel.
Ook sociaal heeft PTSS een heftige impact op mij en ons gezin. Sinds november spreek ik niet meer met vrienden af en kan ik thuis geen mensen meer ontvangen. De angst en pijn die ik voel en aan het verwerken van heel mijn leven is te heftig.
Onveilig in huis, gevoelig voor geluid en paniekaanvallen
In huis heb ik me lange tijd onveilig gevoeld. Alleen in een kamer zijn was voor mij lange tijd niet mogelijk. Als ik ik op de bank zat en mensen voorbij zag lopen dook ik ineen. Liever deed ik de gordijnen dicht. Lange tijd heb ik het gevoel gehad, wanneer er iemand aan de deur stond dat ik meegenomen zou worden.
Bij geluiden van een stofzuiger, auto’s, piepgeluiden of overvliegende vliegtuigen, raakte ik in volledige paniek om vervolgens te blokkeren. Niet alleen ik, maar ook mijn dochter was en is nog steeds bang van veel geluiden.
Moeite met huishoudelijke taken, plannen en informatie verwerken
Huishoudelijke taken kan ik al lange niet meer verrichten, omdat ik hier enorm gestresst van raak. En ook plannen of een dag vooruit kijken is voor mij lange tijd onmogelijk geweest. En nog steeds raak ik hier van in paniek. Ik heb moeite met het verwerken van informatie. Als er teveel op me afkomt blokker ik. Ook als er twee vragen achter elkaar gesteld worden. Daarnaast kan ik erg slecht tegen minimale veranderingen.
Verlatingsangst en bindingsangst
Lange tijd heb ik last gehad van extreme verlatingsangst en bindingsangst. Ik kon geen cm bij mijn dochter vandaan. Ook mijn dochter raakt snel in paniek als ze alleen gelaten wordt. Tegelijkertijd was ik lange tijd ontzettend bang om mijn partner aan te kijken en hem aan te raken.
Bang voor afwijzing
Ik was extreem bang voor afwijzing. Als ik maar enigszins het gevoel had dat ik afgewezen zou worden of veroordeeld verstijfde mijn lichaam of zakte ik in elkaar. Ik had hierdoor ook last van depressieve gevoelens.
Geen Nederlands kunnen praten
Er zijn periodes geweest waarbij ik geen Nederlalnds kon spreken of helemaal niet kon praten. En momenten waarbij ik ontzettend gestresst raakte wanneer ik Nederlands hoorde.
Insomnia en vermoeidheid
Het naar boven komen van mijn trauma is getriggerd toen ik twee jaar geleden van mijn dochter beviel. Sinds haar geboorte lig ik vaak wakker en kan ik soms uren niet slapen. Daardoor ben ik lange tijd erg vermoeid geweest.
PTSS zonder dat iemand het door heeft gehad
Door mezelf op jonge leeftijd te dissocieren, de pijn te vergeten, mezelf niet te durven uiten, het onderdrukken van mijn gevoelens en extreme aanpassing uit angst weer verlaten te worden leed ik heel mijn leven aan PTSS zonder dat iemand het doorhad.
Dissociatie en emoties niet kunnen reguleren
Ik uitte mijn gevoelens nauwelijks en dissocieerde mezelf als kind al om de pijn niet te kunnen voelen. Ik heb hierdoor mijn gevoelens nooit goed kunnen reguleren en verwerken.
Amnesia en weinig visuele herinneringen
Zonder dat ik me er bewust van was heb ik bijna heel mijn leven last gehad van amnesia. Hierdoor heb nauwelijks herinneringen van mijn leven. Daarnaast heb ik problemen met mijn werkgeheugen en heb ik moeite met het opbouwen van visuele herinneringen.
Verwerken van mijn hele leven
Vorig jaar drong het pas echt tot me door dat ik mijn adoptie trauma nooit verwerkt had. En niet alleen het verlies van mijn ouders, de gedwongen migratie naar Nederland en de adoptie had ik nooit verwerkt, maar ook de rest van mijn leven heb ik nooit kunnen verwerken.
Nu 36 jaar dato, kan ik dit wel en ben ik begonnen met het verwerken van mijn hele leven. Dag en nacht word ik overspoeld door golven van alle onverwerkte pijnlijke gevoelens.
Alle pijn die ik als baby, kind en volwassene niet heb geuit, gevoeld en onderdrukt heb komen er nu in alle hevigheid uit, zowel emotioneel als lichamelijk.
Mezelf nooit durven zijn
Sinds het verwerken van mijn trauma besef ik pas dat ik heel mijn leven nooit mezelf durfde te zijn en me extreem heb aangepast. De zoektocht naar wie ik dan wel ben is hiermee ook gestart en is essentieel voor mijn herstel.
Ik heb me nooit echt durven verbinden met het Aziatische in mij, omdat ik me hiervoor schaamde. Nu weet ik dat het ontzettend belangrijk is om het Aziatische in mij te erkennen, te zien, te omarmen.
Identiteit en enorme verwarring
In de zoektocht naar mijn identeit is enorme verwarring ontstaan toen ik erachter kwam dat mijn moeder die ik in 1998 ontmoet heb met alle waarschijnlijkheid niet mijn moeder is. Alleen een DNA test kan dit bevestigen.
Het niet met 100% zekerheid weten zorgt bij mij voor heel veel onrust en zit mijn herstel enorm in de weg. Het zou mijn herstel ontzettend helpen als ik hier zo snel mogelijk helderheid in krijg.
Extra onrust wordt veroorzaakt door het feit dat ik geen geboorte akte heb en mijn adoptie papieren mogelijk vals zijn.
Vragen over mijn identiteit, wie ik ben, mijn naam, wie mijn ouders zijn, waar ik geboren ben en wat mijn geboortedatum is en of ik nog (tweeling-)broers of zussen heb is spoken elke dag door mijn hoofd.
Paralel aan het uitvoeren van de DNA test wil ik een zoektocht starten naar mijn echte moeder.
Via een andere DNA test hoop ik een match te vinden met andere familie. Ik heb het gevoel dat ik geen tijd te verliezen heb. Al die tijd heb ik gedacht ik mijn familie ontmoet had. Inmiddels is het een desillusie voor mij geworden.
Rootsreis
Wanneer ik verder ben in mijn herstel zit wil ik samen met mijn gezin een rootsreis maken naar China en Indonesië. Hopelijk kan ik tegen die tijd ook mijn echte familie ontmoeten. Ik geloof dat dit mij enorm zal helpen bij mijn zoektocht naar mijn identiteit en verbinding met mijn roots. Nu ik in staat ben om echt te voelen, kan ik pas echt de verbinding maken.
Herstel stap voor stap
Mijn herstel van mijn adoptie trauma inclusief de zoektocht naar mijn identiteit vergt veel tijd, energie en geduld van mij en mijn gezin. We zijn inmiddels 10 maanden verder.
Stap voor stap werk ik aan mijn herstel. Het dringt ondertussen tot me door dat mijn volledige herstel nog minstens 2 jaar duurt.
Ik heb enorm veel steun gehad aan mijn partner. Het is voor hem ontzettend pittig geweest, ook omdat ik niet in staat was om steun van buitenaf in huis te ontvangen. En ook op mijn dochter heeft mijn trauma een enorme impact.
Gelukkig zijn er ook lichtpunten. Voor het eerst in mijn leven kan ik voelen, mijn emoties reguleren en verwerken.
Mijn extreme lichamelijke en emotionele reacties zijn is ook verdwenen. Ik voel nog steeds angst, maar in minder heftige mate. Ook zijn er steeds vaker ups dan downs.
Ik heb dan ook het vertrouwen dat ik binnenkort weer langzaam aan mensen kan ontvangen en ontmoeten en dat ik met mijn dochter en partner naar buiten kan en samen met hun in een auto kan rijden.
Sinds kort kan ik af en toe zonder in paniek te raken een vaatwasser uitruimen en schakel ik niet meer zo snel over naar een andere taal. Ook kan ik beter naar Nederlandse tv kijken. Ik durf bovendien stapje voor stapje meer enge dingen te zien, zonder te dissocieren.
Inmiddels krijg ik steeds meer visuele (vage) flashbacks van vroegere foto’s die ik verdrongen had. Ik hoop dan ook dat ik in de toekomst als ik alles verwerkt heb in staat ben heldere bewegende visuele herinneringen op te bouwen.
Ondanks dat het verwerken van de oude pijn zwaar is, zorgt het ook voor verlichting. Ik moet het verwerken en loslaten zodat ik dan echt in het hier en nu durf te leven, en volop in het leven kan staan.
Ik kijk er enorm naar uit om weer samen met mijn gezin naar buiten te kunnen gaan, te fietsen, naar een speeltuin te gaan en een supermarkt, zonder overspoeld te raken door angst.
Mijn intense ervaring heeft er ook voor gezorgd dat ik weet wat mij nadat ik hersteld ben te doen staat: Meer bewustwording te creëren voor adoptie en complexe PTSS en het begeleiden van andere geadopteerden met PTSS.
Financiële stress
Een openstaande schuld zorgt voor veel financiele stress. Deze schuld zorgt voor extra stress en belemmert mijn herstel.
Ik heb het gevoel dat ik een nieuwe start krijg met het terugkrijgen van mijn gevoel en het eindelijk verwerken van mijn trauma. Het zou fantastisch zijn als ik ook financieel met een frisse start kan beginnen zonder schulden uit het verleden.
Financiële steun
Mijn herstel kost niet alleen tijd en geduld, maar ook veel geld. Er is nog weinig aandacht en erkenning voor PTSS bij geadopteerden en de meeste kosten die gerelateerd zijn aan mijn herstel worden niet vergoed. We betalen dan ook bijna alles zelf.
Sinds mei 2019 ben ik niet meer in staat geweest om te werken en heb ik moeten stoppen met mijn bedrijf. Ook zal ik hoogstwaarschijnlijk de komende 2 jaar niet kunnen werken. Hier hadden we als gezin totaal niet op gerekend.
We zijn inmiddels tot een punt gekomen waarbij we dat wat nodig is voor mijn herstel niet meer kunnen betalen. Hierdoor wordt mijn herstel ernstig belemmerd.
De financiële druk die ik en mijn gezin voelen is groot. Het zou voor mijn gezin en mij fantastisch zijn als we ons op mijn herstel kunnen richten zonder financiële zorgen.
Ik vraag jullie dan ook om financiele steun. Elke financiële bijdrage helpt ons, hoe klein ook.
De financiële steun wordt gebruikt voor alles wat nodig is voor mijn herstel, waaronder vele familie opstellingen (groepswerk en individueel) bij o.a. Hilbrand Westra, Hylke Bonnema en Indoroots), opstellingen met geadopteerden, praatgroepen met geadopteerden, adoptie coaching, innerlijk kindwerk, haptonomie, psycholoog, psychotherapeut, emdr, schematherapie, traumawerk, schilderwerk voor trauma verwerking, paardencoaching, dna testen, zoektocht naar mijn moeder, rootsreis, openstaande schuld en mijn vaste lasten voor dit jaar. De totale kosten bedragen meer dan €55.000,-.
Mijn gezin en ik zijn enorm geholpen met elke financiële bijdrage en zijn ontzettend dankbaar voor elke steun.
Bang om naar buiten te gaan en sociale angst
Al maanden kom ik nauwelijks meer uit huis. En ook mijn dochter is bang om naar buiten te gaan. Zelfs de tuin is te eng. Bang voor auto’s en autogordels, bomen, de wind, bang voor mensen. Een speeltuin of een supermarkt is teveel.
Ook sociaal heeft PTSS een heftige impact op mij en ons gezin. Sinds november spreek ik niet meer met vrienden af en kan ik thuis geen mensen meer ontvangen. De angst en pijn die ik voel en aan het verwerken van heel mijn leven is te heftig.
Onveilig in huis, gevoelig voor geluid en paniekaanvallen
In huis heb ik me lange tijd onveilig gevoeld. Alleen in een kamer zijn was voor mij lange tijd niet mogelijk. Als ik ik op de bank zat en mensen voorbij zag lopen dook ik ineen. Liever deed ik de gordijnen dicht. Lange tijd heb ik het gevoel gehad, wanneer er iemand aan de deur stond dat ik meegenomen zou worden.
Bij geluiden van een stofzuiger, auto’s, piepgeluiden of overvliegende vliegtuigen, raakte ik in volledige paniek om vervolgens te blokkeren. Niet alleen ik, maar ook mijn dochter was en is nog steeds bang van veel geluiden.
Moeite met huishoudelijke taken, plannen en informatie verwerken
Huishoudelijke taken kan ik al lange niet meer verrichten, omdat ik hier enorm gestresst van raak. En ook plannen of een dag vooruit kijken is voor mij lange tijd onmogelijk geweest. En nog steeds raak ik hier van in paniek. Ik heb moeite met het verwerken van informatie. Als er teveel op me afkomt blokker ik. Ook als er twee vragen achter elkaar gesteld worden. Daarnaast kan ik erg slecht tegen minimale veranderingen.
Verlatingsangst en bindingsangst
Lange tijd heb ik last gehad van extreme verlatingsangst en bindingsangst. Ik kon geen cm bij mijn dochter vandaan. Ook mijn dochter raakt snel in paniek als ze alleen gelaten wordt. Tegelijkertijd was ik lange tijd ontzettend bang om mijn partner aan te kijken en hem aan te raken.
Bang voor afwijzing
Ik was extreem bang voor afwijzing. Als ik maar enigszins het gevoel had dat ik afgewezen zou worden of veroordeeld verstijfde mijn lichaam of zakte ik in elkaar. Ik had hierdoor ook last van depressieve gevoelens.
Geen Nederlands kunnen praten
Er zijn periodes geweest waarbij ik geen Nederlalnds kon spreken of helemaal niet kon praten. En momenten waarbij ik ontzettend gestresst raakte wanneer ik Nederlands hoorde.
Insomnia en vermoeidheid
Het naar boven komen van mijn trauma is getriggerd toen ik twee jaar geleden van mijn dochter beviel. Sinds haar geboorte lig ik vaak wakker en kan ik soms uren niet slapen. Daardoor ben ik lange tijd erg vermoeid geweest.
PTSS zonder dat iemand het door heeft gehad
Door mezelf op jonge leeftijd te dissocieren, de pijn te vergeten, mezelf niet te durven uiten, het onderdrukken van mijn gevoelens en extreme aanpassing uit angst weer verlaten te worden leed ik heel mijn leven aan PTSS zonder dat iemand het doorhad.
Dissociatie en emoties niet kunnen reguleren
Ik uitte mijn gevoelens nauwelijks en dissocieerde mezelf als kind al om de pijn niet te kunnen voelen. Ik heb hierdoor mijn gevoelens nooit goed kunnen reguleren en verwerken.
Amnesia en weinig visuele herinneringen
Zonder dat ik me er bewust van was heb ik bijna heel mijn leven last gehad van amnesia. Hierdoor heb nauwelijks herinneringen van mijn leven. Daarnaast heb ik problemen met mijn werkgeheugen en heb ik moeite met het opbouwen van visuele herinneringen.
Verwerken van mijn hele leven
Vorig jaar drong het pas echt tot me door dat ik mijn adoptie trauma nooit verwerkt had. En niet alleen het verlies van mijn ouders, de gedwongen migratie naar Nederland en de adoptie had ik nooit verwerkt, maar ook de rest van mijn leven heb ik nooit kunnen verwerken.
Nu 36 jaar dato, kan ik dit wel en ben ik begonnen met het verwerken van mijn hele leven. Dag en nacht word ik overspoeld door golven van alle onverwerkte pijnlijke gevoelens.
Alle pijn die ik als baby, kind en volwassene niet heb geuit, gevoeld en onderdrukt heb komen er nu in alle hevigheid uit, zowel emotioneel als lichamelijk.
Mezelf nooit durven zijn
Sinds het verwerken van mijn trauma besef ik pas dat ik heel mijn leven nooit mezelf durfde te zijn en me extreem heb aangepast. De zoektocht naar wie ik dan wel ben is hiermee ook gestart en is essentieel voor mijn herstel.
Ik heb me nooit echt durven verbinden met het Aziatische in mij, omdat ik me hiervoor schaamde. Nu weet ik dat het ontzettend belangrijk is om het Aziatische in mij te erkennen, te zien, te omarmen.
Identiteit en enorme verwarring
In de zoektocht naar mijn identeit is enorme verwarring ontstaan toen ik erachter kwam dat mijn moeder die ik in 1998 ontmoet heb met alle waarschijnlijkheid niet mijn moeder is. Alleen een DNA test kan dit bevestigen.
Het niet met 100% zekerheid weten zorgt bij mij voor heel veel onrust en zit mijn herstel enorm in de weg. Het zou mijn herstel ontzettend helpen als ik hier zo snel mogelijk helderheid in krijg.
Extra onrust wordt veroorzaakt door het feit dat ik geen geboorte akte heb en mijn adoptie papieren mogelijk vals zijn.
Vragen over mijn identiteit, wie ik ben, mijn naam, wie mijn ouders zijn, waar ik geboren ben en wat mijn geboortedatum is en of ik nog (tweeling-)broers of zussen heb is spoken elke dag door mijn hoofd.
Paralel aan het uitvoeren van de DNA test wil ik een zoektocht starten naar mijn echte moeder.
Via een andere DNA test hoop ik een match te vinden met andere familie. Ik heb het gevoel dat ik geen tijd te verliezen heb. Al die tijd heb ik gedacht ik mijn familie ontmoet had. Inmiddels is het een desillusie voor mij geworden.
Rootsreis
Wanneer ik verder ben in mijn herstel zit wil ik samen met mijn gezin een rootsreis maken naar China en Indonesië. Hopelijk kan ik tegen die tijd ook mijn echte familie ontmoeten. Ik geloof dat dit mij enorm zal helpen bij mijn zoektocht naar mijn identiteit en verbinding met mijn roots. Nu ik in staat ben om echt te voelen, kan ik pas echt de verbinding maken.
Herstel stap voor stap
Mijn herstel van mijn adoptie trauma inclusief de zoektocht naar mijn identiteit vergt veel tijd, energie en geduld van mij en mijn gezin. We zijn inmiddels 10 maanden verder.
Stap voor stap werk ik aan mijn herstel. Het dringt ondertussen tot me door dat mijn volledige herstel nog minstens 2 jaar duurt.
Ik heb enorm veel steun gehad aan mijn partner. Het is voor hem ontzettend pittig geweest, ook omdat ik niet in staat was om steun van buitenaf in huis te ontvangen. En ook op mijn dochter heeft mijn trauma een enorme impact.
Gelukkig zijn er ook lichtpunten. Voor het eerst in mijn leven kan ik voelen, mijn emoties reguleren en verwerken.
Mijn extreme lichamelijke en emotionele reacties zijn is ook verdwenen. Ik voel nog steeds angst, maar in minder heftige mate. Ook zijn er steeds vaker ups dan downs.
Ik heb dan ook het vertrouwen dat ik binnenkort weer langzaam aan mensen kan ontvangen en ontmoeten en dat ik met mijn dochter en partner naar buiten kan en samen met hun in een auto kan rijden.
Sinds kort kan ik af en toe zonder in paniek te raken een vaatwasser uitruimen en schakel ik niet meer zo snel over naar een andere taal. Ook kan ik beter naar Nederlandse tv kijken. Ik durf bovendien stapje voor stapje meer enge dingen te zien, zonder te dissocieren.
Inmiddels krijg ik steeds meer visuele (vage) flashbacks van vroegere foto’s die ik verdrongen had. Ik hoop dan ook dat ik in de toekomst als ik alles verwerkt heb in staat ben heldere bewegende visuele herinneringen op te bouwen.
Ondanks dat het verwerken van de oude pijn zwaar is, zorgt het ook voor verlichting. Ik moet het verwerken en loslaten zodat ik dan echt in het hier en nu durf te leven, en volop in het leven kan staan.
Ik kijk er enorm naar uit om weer samen met mijn gezin naar buiten te kunnen gaan, te fietsen, naar een speeltuin te gaan en een supermarkt, zonder overspoeld te raken door angst.
Mijn intense ervaring heeft er ook voor gezorgd dat ik weet wat mij nadat ik hersteld ben te doen staat: Meer bewustwording te creëren voor adoptie en complexe PTSS en het begeleiden van andere geadopteerden met PTSS.
Financiële stress
Een openstaande schuld zorgt voor veel financiele stress. Deze schuld zorgt voor extra stress en belemmert mijn herstel.
Ik heb het gevoel dat ik een nieuwe start krijg met het terugkrijgen van mijn gevoel en het eindelijk verwerken van mijn trauma. Het zou fantastisch zijn als ik ook financieel met een frisse start kan beginnen zonder schulden uit het verleden.
Financiële steun
Mijn herstel kost niet alleen tijd en geduld, maar ook veel geld. Er is nog weinig aandacht en erkenning voor PTSS bij geadopteerden en de meeste kosten die gerelateerd zijn aan mijn herstel worden niet vergoed. We betalen dan ook bijna alles zelf.
Sinds mei 2019 ben ik niet meer in staat geweest om te werken en heb ik moeten stoppen met mijn bedrijf. Ook zal ik hoogstwaarschijnlijk de komende 2 jaar niet kunnen werken. Hier hadden we als gezin totaal niet op gerekend.
We zijn inmiddels tot een punt gekomen waarbij we dat wat nodig is voor mijn herstel niet meer kunnen betalen. Hierdoor wordt mijn herstel ernstig belemmerd.
De financiële druk die ik en mijn gezin voelen is groot. Het zou voor mijn gezin en mij fantastisch zijn als we ons op mijn herstel kunnen richten zonder financiële zorgen.
Ik vraag jullie dan ook om financiele steun. Elke financiële bijdrage helpt ons, hoe klein ook.
De financiële steun wordt gebruikt voor alles wat nodig is voor mijn herstel, waaronder vele familie opstellingen (groepswerk en individueel) bij o.a. Hilbrand Westra, Hylke Bonnema en Indoroots), opstellingen met geadopteerden, praatgroepen met geadopteerden, adoptie coaching, innerlijk kindwerk, haptonomie, psycholoog, psychotherapeut, emdr, schematherapie, traumawerk, schilderwerk voor trauma verwerking, paardencoaching, dna testen, zoektocht naar mijn moeder, rootsreis, openstaande schuld en mijn vaste lasten voor dit jaar. De totale kosten bedragen meer dan €55.000,-.
Mijn gezin en ik zijn enorm geholpen met elke financiële bijdrage en zijn ontzettend dankbaar voor elke steun.
Organizer
Lydia Booster
Organizer
