Mijn Strijd

Hallo allemaal

Mijn naam is Nikki ik ben 32 jaar en ben moeder van 2 prachtige jongens Hayden en Parker. Al 11 jaar deel ik mijn leven met mijn steun en toeverlaat Lesley.

Ruim 10 jaar geleden ben ik gediagnosticeerd met de ziekte ms. Wat begon met tintelende vingers en krachtverlies is nu ook mijn spraak aangetast, heb ik moeite met lopen, is mijn vermoeidheid een dagelijkse strijd geworden en heb ik te accepteren dat de hevige zenuwpijn een onderdeel van mijn leven is geworden.

Al sinds mijn begin fase van mijn MS zijn de artsen en ik zoekende naar een behandeling/medicijn wat zal gaan aanslaan. Tot op heden hebben we alles geprobeerd wat er was maar echter zonder resultaat. Vele verschillende neurologen kwamen tot de conclusie dat ik de stap moest gaan zetten om mij eigen aan te melden voor de stamcel transplantatie. Ik stond hier volledig achter en liet mijn neuroloog een afspraak maken in het VUMC in Amsterdam voor de stamcel transplantatie (met goede hoop)

Door de vele neurologen ben ik naar mijn afspraak gegaan in het VUMC.

Echter kwam ik van een koude kermis thuis en deelde de neuroloog van het VUMC niet dezelfde mening dan al die andere neurologen en werd mijn stamcel behandeling afgewezen.

Waarvoor zal u denken?

De arts was van mening dat ik al in een verdere stadium zit en de kans op slagen klein acht. Maar op de vraag of het raar zou zijn om de transplantatie in het buitenland te laten doen was het antwoord "nee hoor dat zou ik zeker overwegen"

Wat voor mij heel moeilijk te begrijpen/accepteren is omdat Nederland mij kan helpen maar mij die kans helaas niet wilt geven, en dus hierdoor gedwongen word het over de grens te gaan zoeken.

Nu is het ziekenhuis in Antwerpen wel bereid om mij die laatste kans en dus behandeling te geven alleen moet ik dit zelf bekostigen, wat zou gaan om een bedrag van €55.000.

Dit zal mijn laatste kans zijn op een behandeling, ik hoop dat ik deze behandeling kan starten alleen kan ik dit zelf niet bekostigen.

Ik strijd voor mezelf maar vooral voor mijn gezin. Ik wil mijn jongens kunnen geven wat ik ook had, een moeder die er altijd kan zijn. Een moeder die ook kan spelen met haar kinderen. Zij zijn mijn wereld waar ik dit alles voor over heb.

Mijn droom?

Dat ik na al die jaren van behandelingen een nieuwe start mag maken met de steun van u.

Heel veel liefs Nikki